اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی برکیفیت زندگی و اضطراب بیماران روده تحریک پذیر

سابقه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر (ibs ) نوعی اختلال عملکردی در سیستم روده – معده است که با علائم ویژه گوارشی بدون علت ارگانیک تعریف می شود. اتیولوژی این بیماری دقیقاً روشن نیست اما افراد مبتلا به این بیماری بیشتر علائم منطبق با اختلالات سایکوپاتولوژی، صفات نابهنجار شخصیت و استرس های روانی را در خود گزارش کرده اند. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری گروهی در کاهش اضطراب و بهبود کیفیت زندگی بیماران روده تحریک پذیر انجام شد. روش بررسی: در این طرح نیمه آزمایشی، 15 بیمار ibs (با تشخیص پزشک متخصص گوارش و بر اساس ملاک های romeіі) با روش نمونه گیری در دسترس، از بین مراجعه کنندگان به مرکز تحقیقات گوارش و کبد تهران در نیم سال اول 1389 انتخاب شدند و درمان گروهی، طی 8 جلسه 2ساعته هفتگی ارائه گردید. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس اضطراب بک (1988bai,) و کیفیت زندگی (1992sf -36,) بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده نرم افزار spss و آزمون تحلیل واریانس درون گروهی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس درون گروهی (اندازه گیری مکرر) و پیگیری یک ماه بعد از آن کاهش معنی داری را در نمره های اضطراب و نیز افزایش نمرات کیفیت زندگی نشان داد. نتیجه گیری: به استناد نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد تدارک یک طرح درمانگری اختصاصی بر اساس درمان شناختی- رفتاری در بیماران روده تحریک پذیر بر کیفیت زندگی و کاهش اضطراب آنها موثر باشد.